دکتر سید حبیب الله جعفری

جراح و متخصص بیماری های کلیه

       عموم مردم بر این باورند که بیمار مبتلا به زخم معده نمی تواند روزه بگیرد ما نیز چندان مخالفتی با این باور نداریم. برای بیماران مبتلا به زخم معده و اثنی عشر حاد روزه گرفتن صلاح نیست. اما آنان که سابقه زخم معده داشته و بهبود یافته اند و در حال حاضر بدون علایم بیماری هستند، می توانند روزه بگیرند. این افراد در صورت وجود علایم ناراحتی گوارشی و یا هیپراسیدیته از داروهایی مانند سایمیتیدین یا رانیتیدین استفاده کنند، ولی در این مورد چند نکته وجود دارد که توجه به آنها می تواند از توصیه های عامیانه که بسیاری را بی جهت از روزه گرفتن محروم  می دارد، جلوگیری کند.

     در حالی که چند سال یش کسانی را که زخم معده داشتند از مصرف آنتی بیوتیک منع  می کردند، امروزه آن را برای بیماران تجویز می کنند. البته هنوز هم بعضی عوارض نظیر افزایش اسید معده، مسائل عصبی، افراط در کارهای فکری، استعمال مشروبات الکلی و غیره تشدید این بیماری دخالت دارند. در مورد خالی ماندن معده نیز حالا تصورها تغییر کرده است و این طور نیست که همه معتقد باشند خالی ماندن معده موجب بدتر شدن زخم معده می شود. اتفاقا" نظریاتی وجود دارد که می گوید پرخوری و تحمیل مقادیر زیاد غذا به معده در وعده های غیر منظم       می تواند به عنوان عاملی نقش آفرین در تشدید زخم معده و اثنی عشر باشد. به همین دلیل برای کسانی که مبتلا به بیماری زخم معده هستند تاکیدی بر پرهیز از روزه وجود ندارد. در حال روزه داری و استراحت، اسید معده به جای معده غذا، صفرا را خنثی می کند و زخم معده ایجاد       نمی شود. کبد که برای حل و هضم مجبور است دایما" صفراوی خود را مصرف کند در مدت 30 روز ترشحات صفراوی را صرف حل باقیمانده غذای جمع آوری شده خواهد کرد.

     بنابراین، اگر کسی دچار زخم معده و یا بیماری حاد دیگری است و با روزه و امساک حال او وخیم تر شود بنابر فتوای علما و فقها، روزه بر آن شخص حرام است و معصیت دارد.